Więc historia zaczeła się od tego, że czekałem na kumpla i mieliśmy iść razem na trening, puka do mnie, drzwi otwiera moja mama, a on mówi że pies sobie chodzi po moim piętrze
wszedł z nim do mnie, mały labrador. No mama nie dowierza że ten mały psiak tak sam sobie chodził, myślała że to jego ale ja wiem że on nie ma psa, tzn ma ale nie takiego, tylko takiego brudnego kudłatego psa (pozdro Wodid). No i myślimy co z nim zrobić, ja mówię że zostaje mama tak +/- 5 letnia siostra oczywiście szał... myślimy a jak ktoś po niego przyjdzie czy coś? A może ktoś specjalnie zostawił go na klatce aby go przygarnąć ? No nie ważne. Mija 2 godziny ktoś puka... sąsiadka się pyta czy nie widzieliśmy może małego psa: ) No to mówi super, już się nacieszyłem z psa... a ona mówi że ten pies jest na sprzedaż, więc czemu nie... pierw było że ja daje 100, mama 200, później że ja 200, mama 100... w końcu sam musiałem wypłacić 3 stówki. Wiedziałem że to wielki obowiązek, wszystko przemyślałem.Wychodzenie z psem rano o 6 godzinie... będzie gryzł to tamto ale mówię że już postanowiłem i tak zostaje. Mama oczywiście po 2dniach zmieniła zdanie i nakłaniała mnie żeby go oddać czy coś... wtedy po raz kolejny spotkała się z twardym NIE. Labrador ma 2 miesiące, wabi się Diana i jest suką;) Kupiłem książkę jak tresować psy, klikera i ogólnie nie długo zacznę jego szkolenie.
Co mnie przekonało aby mieć tego psa?
Zawsze chciałem rano wstawać, nigdy nie mogłem się zmobilizować, to jedna z tych rzeczy, z którymi nie potrafiłem wygrać. Dziś to mi nie robi problemu, wstaje codziennie o 6:25 i wychodzę z psem:)
Wakacyjne bieganie - Trenuje na siłowni, kickboxing, po sesjach dojdzie boks o którym nie mogę przestać myśleć
No i ogólnie jakieś spacery z psem, bo tak to tyle co na trening siłownie szkołę i siedzę w domu:)
O to parę zdjęć mojego 2 miesięcznego labradora (daje tak bo chyba będzie wygodniej)
Dostępne tylko dla zarejestrowanych użytkowników
W następnym wpisie planuje napisać jak mi idzie na studiach, w końcu 2 miesiące studiów za mną.
