Swego czasu nabrałam ochoty na owsiankę. Z tego względu że miałam mało mleka, zrobiłam owsiankę z płatków owsianych błyskawicznych, które zalałam wodą. Wymierzyłam szklankę wody, wrzuciłam do niej płatki i poczekałam aż napęcznieją, a pozostałe dwie zagotowałam. Dodałam dużo soli. Owsianki wyszło tak dużo, że schowałam ją do lodówki i tam przeleżała sobie z dwa dni.
Doszłam do wniosku, że mam dość owsianki i stanęłam przed wyborem, albo ją wyrzucić, albo coś z nią zrobić. Zdecydowałam się na to drugie.
Wrzuciłam owsiankę do garnka, wlałam tam resztkę mleka, próbowałam zamieszać. Jednak to była tak zbita masa, że mieszałam ręką. Dodałam kilka łyżeczek mąki, oraz dwa jaja. Mąki było zbyt dużo, więc dodałam kilka (4-6) łyżeczek gęstej śmietany do zupy i ciasto przestało być gęste. (Nie pamiętam już czy dodałam tam trochę wody.)
Łyżką nakładałam placki na patelnię i smażyłam je z obu stron. Placki nie mogły być zbyt duże, bo się łamały. Potem poczęstowałam nimi moją Mamę, nie mówiąc co jest w środku i nawet jej smakowały- moja Mama nie cierpi owsianki. Placki nie wyszły słone i moja Mama zjadła je sobie z borówką, bo akurat w domu był deficyt cukru.
Aha, kiedyś wcześniej zrobiłam placki z owsianką powstałą na bazie mleka, ale nie były zbyt smaczne. No i owsianka powinna być gęstą, prawie o stałej konsystencji.
Nie wiem czy jeszcze kiedyś mi te placki się udadzą, zwłaszcza że nie znam dokładnych proporcji. Chyba wystarczyłyby około 4 łyżeczki mąki, jednak wymieszanie resztki mleka ze śmietaną dało dobry efekt.
